Asomaba Unha Bágoa, Ao Meu Labio Frase De Perdón

 Asomaba aos seus ollos unha bágoa            

          e ao meu labio unha frase de perdón;                      

        falou o orgullo e enxugou o seu choro                    

                       e a frase nos meus labios expirou.               

                        Eu vou por un camiño, ela por outro;                      

            pero ao pensar no noso mutuo amor,           

                       eu digo aínda: «Por que calei aquel día?»                 

E ela dirá: «Por que non chorei eu?»

Gustavo Adolfo Bécquer Rima XXX

Podo Amarte Sempre, Compañeiro!

 Podo amarte sempre

Con milleiros de palabras

Ou mesmo sen pronunciar ningún son.

 Pódote amar ao amencer e ao luar,

Mentres ollo no ceo o fulgor dunha estrela fugaz.

Podo amarte no recendo dunha rosa

E no doce solpor sobre as ondas do mar.

Pódote amar no ruxerruxe de follas no outono.

Podo amarte na brisa suave da primavera.

Pódote amar na cadencia da túa voz

Que resoará por sempre no meu corazón.

Sabes que sempre vou amarte

Con cada poro da miña pel

E dende o profundo do meu ser.

Meu compañeiro da alma,

Compañeiro!

Mary Carmen

315.000 Visitas, Bicos, Apertas, E Grazas!!!

 E estádelo a conseguir cada vez máis rápido... Agora xa sodes 315.000 as Visitas que aquí chegastes!!! 

Teño un bico e un abrazo preparado para cando nos vexamos e este blogue para que vos quededes sempre nel!!!

Albiscar O Colorido E O Encanto Da Vida

 Moitas veces nas miñas correrías paso por lugares áridos e sombríos, por onde paso sempre a correr... 

Alí escoito o silencio oculto e o ruxerruxe das palabras non pronunciadas por aqueles que só gardan segredos e nunca teñen nada que dicir...

Tamén albisco terras ledas e coloridas que te atraen con só velas... Cheas de encanto e de vida. 

 Nelas é fácil sentirse acompañado, mires a onde mires, alí están eles para contarnos todo o que queiramos saber...

 Se ti pasas por alí e non os ves... É que non sabes mirar nin escoitar...