Nas tardes quentes do verán, algures, cando o calor apreta, bótase en falta unha boa fonte de pedra manando a súa auga fresquiña! Aínda que sexa pinga a pinga...
Unha fecha do seu líquido elemento refréscanos por dentro e por fóra e a mente evoca os versos daquel poema de Antonio Machado dedicado A Juán Ramón Jiménez:
“«O xardín ten unha fonte
e a fonte unha quimera...»
Cantaba unha voz doente,
alma da primavera.
Calou a voz e o violín
apagou a súa melodía.
Quedou a melancolía
vagando polo xardín.
Só a fonte se oía.”