Este é o día da nosa homenaxe á Nosa Gran Rosalía! E facémolo cun poema seu!
que non sei adónde vai;
polo mismo que n'o sei,
quixera o poder andar.
non sei para dónde vas;
mais cada vez que te vexo,
quixera poderte andar.
E cun resumo de varios poemas dela recitados polos meu alumnos.
Paseaba eu pola praia infinita
E alí estaba el!
Para a inmensidade azulada e salgada
Que se achegaba a bicar a area.
Que bonito e tranquilo estaba!
Só coa súa presenza castaña e suave
Engaiolaba a quen por alí pasaba.
Pero el arrogante, e pousado na varanda,
Nin se decataba do poder que del emanaba!
De súpeto chegaron ata min
Lembranzas dun gato negro da miña nenez
Que, miañando, achegábase ata min,
Nena agarimosa... Arqueaba o lombo
E refregábase nas miñas pernas,
Demandando aloumiños
Coma un meniño rebuldeiro.
Pero… son iso… só saudades
Daquel tempo pasado
E tan intensamente vivido!
Mary Carmen
O meu corazón anda perdido
Mentres escoita vagos murmurios
Que veñen coas ráfagas do vento mareiro
Que zoa sen parar.
Ao camiñar devagar,
Atópoo sen pensar:
Un corazón musical,
Os seus elementos abaneados polo ar.
Cadeados que son lembranzas,
Agora xa lonxanas,
Daqueles que, en tempos,
Compartiron amores
E soños de esperanza.
A vida pasa
E só fica un longo silencio…
Mary Carmen