Que verdade é iso de que todos precisamos de alguén con quen partillar cousas... Aínda que só sexa un café pola mañá ou a calquera hora do día...
Ese alguén que nos alporice o corazón de xeito que latexe atoladamente.
Iso é o que me acontece contigo, que me ergues ata as nubes para axiña deixarme alí bailando soa baixo a choiva facendo que o futuro me pareza incerto e escuro.
Por iso dime dunha vez se me vou e te esquezo... ou...se fico e te espero, amándote como ata agora...
Mary Carmen