O meu corazón anda perdido
Mentres escoita vagos murmurios
Que veñen coas ráfagas do vento mareiro
Que zoa sen parar.
E alí, no medio do paseo,
Ao camiñar devagar,
Atópoo sen pensar:
Un corazón musical,
Os seus elementos abaneados polo ar.
Cadeados que son lembranzas,
Agora xa lonxanas,
Daqueles que, en tempos,
Compartiron amores
E soños de esperanza.
A vida pasa
E só fica un longo silencio…
Mary Carmen
Ningún comentario:
Publicar un comentario