E agora… Ti xa tes outra compañía e xa non me buscas… Pero cando chega ese día da semana en que nos atopábamos alí estou eu no noso lugar de encontro…
Aínda que agora ti nunca chegas…
Pero eu sigo alí co sorriso posto botando millo ás pombas.
Non me importa que haxa nubes,
Non me importa que o sol non luza coma antes…
Nin sequera a húmida presenza da chuva me incita a marchar…
Eu manteño a vista posta no lugar por onde sempre aparecías…
Esperando a sombra da túa silueta, anhelando o son da túa voz.
Pero, a imaxe nunca xurde e o silencio é a miña
única compañía.
Ningún comentario:
Publicar un comentario