O Mar.... O Mar... Sempre estivo, está e estará aí para min...
As súas aguas envólvenme coa súa maxia e aínda que estexa lonxe sempre volto ao seu carón...
Mollar as mans e camiñar pola area cos pés mollados, deixando as pegadas atrás, é algo que non ten prezo...
Lembro telo visto moi bravo, negra e bulideira a súa superficie... Metía medo! Tamén o vin liso coma un prato, onde eu mesma non tiña medo de poder mergullar...
Sí..., mergullar... porque..., nadar..., nadar... Iso era outra cousa!
Ningún comentario:
Publicar un comentario