Nas miñas correrías por aí
Ao chegar a primavera
Sáenme ao paso flores á manchea...
Extasiada contémploas
E déixoas alí estar
Cos seus pétalos de cores
Para min a ollar.
Algunha mesmo ousa me desafiar
Coma esta fermosura branca.
Coqueta, ela balancéase no ar
E fica fachendosa e presumida
Ao saberse a escollida do meu cismar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario