Cando camiño fóra da cidade
Elas, as flores silvestres,
Están sempre aí...
Á miña beira.
Vermellas, brancas, amarelas, alaranxadas, ...
Gústame velas a todas elas.
Mais as azuis encántanme,
Tócanme a fibra sensible...
Non sei ben o porqué...
Quizás porque a súa cor,
Espello e reflexo do ceo,
Elévame máis preto del.
Elas que nunca voaron
Nin despegaron do chan...
Aínda que... Espera...!
Aí chega o vento...
Fai maxia co seu alento,
E, co seu soprar,
Os pétalos escapan
E semellan paxaros
Ceibes no ar.
Ai! Quen puidera con eles deixarse levar
E polo ceo poder voar!
Ningún comentario:
Publicar un comentario