Ás veces nas miñas correrías por montes e vales a chuvia únese a min…
Gústame cando aparece paseniño… Primeiro unha
poalla, como un manto de néboa fina que se vai espallando diante de min e amósame
un escenario de peli de misterio ou de terror onde as pantasmas van desfilando
coas súas vestimentas esgazadas...
Adoro as diferentes tonalidades de colores que van xurdindo aquí e acolá, ás veces mesturadas para confundir a miña mente e mergullarme na melancolía do pasado, Traendo así ata min lembranzas xa perdidas no esquecemento pero que teiman en rexurdir.
A chuvia trae tamén con ela aloumiños do ar... E ata o arrecendo que se espalla no ambiente é totalmente diferente, a terra mollada e a frescura...
Gústame o seu repenicar nas follas das árbores e nos tellados das casas...Canta, chuvia! Non pares! Quero aprender a túa sinfonía!
Mary Carmen
Ningún comentario:
Publicar un comentario