O
mar...
Lembras
amor?
Él
continúa o seu vaivén incesante
arriba
e abaixo.
Él
ven a romper contra as rochas...
Esas
mesmas rochas que saben do noso primeiro bico.
Esas
rochas que saben
da tua ansia loca de min...
Das
túas palabras emocionadas...
Do
teu fío de voz,
rouca
de pasión...
Do
meu arrepío
ao roce dos teus dedos...
Da
resposta que o meu corpo quería dar...
Si...
é verdade...
O mar continúa alí...
A rocha continua alí...
Só
ti e mais eu,
malpocados
viaxeiros da saudade,
ai!,
non estamos...
Ningún comentario:
Publicar un comentario