Seguramente hai moitas máis persoas ás que
lles pasa o mesmo...
Seguramente hai moita xente a querer regresar
a aquela época...
Cando un ten 16 anos a vida está aí, case toda
enteira por vivir... Todos os horizontes están abertos e pensamos que podemos
poñer o mundo por monteira e comer todo o que se nos poña por diante...
Cando un ten 16 anos o corazón está rebosante
de soños e de ilusións, de utopías enfiadas noite tras noite no lento pasar das
horas de inverno aquecidas ao lume agarimoso da lareira...
Claro que non contabamos coa tecnoloxía de hoxe, mas
viviamos en un mundo, para min mais libre de ataduras, moi diferente a estes
momentos en que a xuventude non vive sen estar pegada a unha maquiniña e non
sabe disfrutar dos praceres auténticos da vida.
Cando temos 16 anos parece que non nos dá
chegada a hora de poder acadar todo aquilo que anhelamos, e pensamos que a vida camiña moi devagar...
Sen embargo, co paso dos anos decatámonos de que
a vida é un momento moi curto e que pasa en un plis plas... Por iso, se aínda
estás nese momento da vida, eu anímote a que vivas intensamente todo o que
acontece ao teu redor, para que nunca chegues a pensar en que calquera tempo
pasado foi mellor, ou que deixaches moito por facer... O tempo pasado nunca volve...
Cada idade ten o seu encanto:
Desfruta a vida, pois... A vida... Son dous días...
Quien pudiera volver aunque fuera a los treinta... Pero con la experiencia que tenemos ahora, con todo lo que sabemos para evitar algunos errores
ResponderEliminar