A Música É Vida

A min, desde ben pequena, gústame moito a música... 

Lembro aqueles cantares con que miña avoa amenizaba o tempo que ela pasaba a coser, que era moito, pois era costureira, e que eu primeiro escoitaba, pasmada, e logo intentaba reproducir...

Lembro aqueles sons e aquelas letras que Lola, a tía de miña nai traía das súas longas estadías lonxe de nós, e que falaban de covas, de meigas, de serpes, de mouras a se peitear nunha rocha, de amores... E que me amosaban un mundo rico en aventuras e cheo de harmonía...

E como non lembrar aquelas cantigas dos nosos xogos de infancia tantas e tantas veces repetidas ao longo desa bonita etapa na miña vida...

E que dicir dos bailes da nosa adolescencia... E aqueles discos de vinilo de cantantes, bandas e grupos, galegos, españois e internacionais que escoitabamos a todas horas.....

 E non podo deixar de mencionar á “Madre Eguilior” e á “Madre Tablado” que me introduciron no mundo da música clásica, e descubriron en min unha voz, que segundo elas había que “cultivar”, cando eu cheguei ás súas mans, e que certamente deu os seus froitos, pois aínda hoxe adoro cantar e os que me escoitan, despois da sorpresa inicial, e de dar cerrado a boca, falan que é unha voz moi doce e bonita... 

Entón, como digo, eu paso a vida a cantar...   
Por iso, eu sería incapaz de vivir sen música... A música está sempre aí, en calquera momento e situación... Cando eu estou alegre, cando eu estou triste, cando río, cando eu choro... Ou cando eu fico sen palabras...

Aí está sempre a música e esas persoas importantísimas: Os músicos, para expresar todas as miñas emocións... O que se pasa pola miña na cabeza e, tamén, e máis importante, o que acontece no meu corazón... Por iso moitas grazas por estar aí!