Chove En Santiago

Neste tempo de descanso navideño, as miñas amigas,  Mª José, Isabel e mais eu, achegámonos ata Santiago de Compostela simplemente para estar xuntas e dar un paseo.

 A verdade é que estivemos pouco tempo pois Isabel tiña que coller o avión que a levaría ata a illa de Mallorca para pasar alá parte das vacacións coa súa irmá Marga e familia... E como non podía ser menos, como sempre que se fala da cidade do Apóstolo... Pois... Estaba a chover... Non podía fallar...

E entón eu lembreime do fermoso poema que Federico García Lorca dedicou, en galego, á capital de Galicia: "Chove en Santiago"...

E que eu teño sempre na parte dereita do blog, porque me gusta moito a poesía de Lorca e porque un dos versos deste poema é o que dá nome ao meu blog: Camelia Branca Do Ar brila entebrecida ao sol...

 E aínda que hai un tempo xa dediquei un post a esta poesía, é tan linda que non resisto a tentación de publicala de novo...

Madrigal á cibdá de Santiago

Chove en Santiago
meu doce amor
camelia branca do ar
brila entebrecida ao sol.        
Chove en Santiago
na noite escura.                                         
Herbas de prata e sono
cobren a valeira lúa.
Olla a choiva pola rúa
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaído
soma e cinza do teu mar.
Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol;
ágoa da mañan anterga
trema no meu corazón.                    
                                                                                                                   VER AQUÍ AS FOTOS DO PASEO