Día Da Paz

Hoxe en todo o mundo celébrase o dia internacional da PAZ. Conmemórase neste día pois é a data, en que faleceu o líder pacifista Mohandas Gandhi.
E quero deixar hoxe aquí unhas palabras que lembrei de Gandhi e que falan de que a vida é un espello e que che devolve aquilo que está reflexado nel:
" A vida ensinoume que a xente é amable se eu son amable... Que as persoas están tristes se eu estou triste... Que todos me queren se eu os quero... Que hai caras sorrintes se eu sorrío...

Que o mundo é feliz se eu son feliz... Que as persoas son agradecidas se eu son agradecido... A vida é como un espello: Se eu sorrío, o espello devólveme o sorriso... A actitude que eu tome frente a vida é a mesma que a vida tomará ante min... O que queira ser amado... QUE AME!!!"
Deixo tamén a maravillosa canción  de John Lennon: Imagine...
VER E ESCOITAR IMAGINE JOHN LENNON

Seguridade E Confianza Vencen Os Desafíos Con Equilibrio

Todos nós necesitamos sentirnos seguros, a que sí?? Por iso, no noso camiñar pola vida, procuramos pasar por sitios donde poder afincar ben os nosos pés... Necesitamos sentir a seguridade de que tocamos terra firme, e de que os nosos pasos nos levan certeramente ao lugar donde está a nosa meta... Entón, sentímomos seguros e gañamos confianza en nós mesmos... E é esa confianza en nós a que nos fai avanzar máis e máis rápido e non deixa que o medo se impoña...

Así o noso desexo de participar na vida e disfrutar de todo o bo que nela atopamos, agranda e medra con entusiasmo... Xa pouco importan os desafíos que ás veces aparecen na nosa senda... Sabemos que podemos vencer e enfrentalos encaralos con coraxe e con ilusión... Aínda que teñamos que facer equilibrios sobre a corda floxa do destino, sabemos que podemos triunfar... E ímolo conseguir!!! 

 Porque o éxito é dos que se atreven... Ánimo: xa é noso!!!

O Sonho Comanda A Vida

Un día, cando eu falei aquí no blog sobre "unha nena chea de soños", o meu amigo Tony Madureira deixou un comentario con estas palabras: "O sonho comanda a vida"...

A min gustáronme moito estas palabras e fiquei interesada en saber quen as tivera escrito... Eu podería ter preguntado directamente ao Tony, mas decidi pescudar eu mesma en Internet... Alí, xa sabedes que podemos achar de todo... E eu tamén achei o que buscaba: Esas palabras pertecían ao poema "Pedra filosofal" do poeta portugués António Gedeão... Así foi como entrei en contacto con outro escritor portugués que agora tamén me encanta...

Gústame moito todo o poema "Pedra filosofal" mas agora só vos vou deixar dous dos fragmentos que máis me gustan:

Eles não sabem que o sonho
é uma constante da vida
tão concreta e definida
como outra coisa qualquer,
como esta pedra cinzenta
em que me sento e descanso...

Eles não sabem, nem sonham,

que o sonho comanda a vida,

que sempre que um homem sonha

o mundo pula e avança

como bola colorida

entre as mãos de uma criança.

Deixo tamén un vídeo dunha versión do poema con música... Moi linda tamén...Ademais ten toda a letra do poema... VER AQUÍ A CANCIÓN

Facer E Acreditar Para Ser Vencedor

Este noso mundo de hoxe tan competitivo pertence a quen se atreve... Nel non hai moito lugar para os débiles...

E aí o tendes... Aí está el... Río arriba... Poñendo a vida en cada impulso que dá... A loitar el soíño sen compañía... A loitar polo seu ideal... A loitar contra corrente...

Xa non importa se gaña ou perde... Por ter ousado facer e acreditar xa é vencedor!!!

Ficar Parados A Pensar

Ás veces no noso camiñar pola vida é bo para nós que fiquemos parados a pensar un pouquiño...

E que pensar??
Pois... Pensar o próximo paso que queremos dar...

Reflexionar sobre que dirección deben elixir os nosos pasos...

Só entón poderemos decidir...
Se continuamos a nosa vida rutinaria de sempre ...

Ou se mudamos a nosa vida por completo....

A Ilusión De Voar En Liberdade En Ás Dos Sentimentos

Desde que o ser humano camiña sobre a Terra sempre tivo unha ilusión: Voar... Poder voar libremente como os paxaros... E voar aínda hoxe é, e sempre será, unha bonita ilusión...

Se eu puidese ter ás, con certeza voaría alto, ben alto... Serenamente e en liberdade... Rumbo ao azul infinito...

Mas... As miñas ás, por agora, non teñen plumas... Non se poden nin ver nin tocar...

Por agora o meu voar é un voar nas ás da imaxinación... É apenas un flutuar no espazo dos meus pensamentos e planear nas emocións dos meus sentimentos...

As Augas Baixan Calmas

Hai veces en que as augas da nosa vida se deslizan tranquilas e calmas... É entón cando podemos ollar en frente con optimismo... E... Podemos permitirnos sorrir... E co sorriso serenamos o corpo e tamén a nosa alma, que pode xa soñar... Si... Soñar libremente... Porque o soñar... Sempre é libre!!!

Obstáculos E Axuda No Noso camiño

Ás veces no noso camiñar atopamos obstáculos que nos impiden continuar... Mas non debemos desesperar... Non está todo perdido... Sempre haberá un outro percorrido a realizar, se cadra, mais longo, menos directo, mas que tamén nos leva a conseguir o noso propósito... E que nos deixa na meta final...

E nese noso camiñar cheo de obstáculos, sempre é bo ter ao noso carón, unha persoa en quen poder confiar plenamente, alguém que nos ofreza a súa forza, cando nos sentimos débiles, un hombreiro sobre o que poder descansar o noso corpo magoado na loita!!

Chove En Santiago

Neste tempo de descanso navideño, as miñas amigas,  Mª José, Isabel e mais eu, achegámonos ata Santiago de Compostela simplemente para estar xuntas e dar un paseo.

 A verdade é que estivemos pouco tempo pois Isabel tiña que coller o avión que a levaría ata a illa de Mallorca para pasar alá parte das vacacións coa súa irmá Marga e familia... E como non podía ser menos, como sempre que se fala da cidade do Apóstolo... Pois... Estaba a chover... Non podía fallar...

E entón eu lembreime do fermoso poema que Federico García Lorca dedicou, en galego, á capital de Galicia: "Chove en Santiago"...

E que eu teño sempre na parte dereita do blog, porque me gusta moito a poesía de Lorca e porque un dos versos deste poema é o que dá nome ao meu blog: Camelia Branca Do Ar brila entebrecida ao sol...

 E aínda que hai un tempo xa dediquei un post a esta poesía, é tan linda que non resisto a tentación de publicala de novo...

Madrigal á cibdá de Santiago

Chove en Santiago
meu doce amor
camelia branca do ar
brila entebrecida ao sol.        
Chove en Santiago
na noite escura.                                         
Herbas de prata e sono
cobren a valeira lúa.
Olla a choiva pola rúa
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaído
soma e cinza do teu mar.
Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol;
ágoa da mañan anterga
trema no meu corazón.                    
                                                                                                                   VER AQUÍ AS FOTOS DO PASEO