E resulta que vas camiñando e, sen aviso, ves todo o campo vestido con roupas coloridas.
Non sei a vós, pero a min iso
provócame un gran sorriso. Achégome a indagar o porque de tal
suceso e o que atopo son milleiros de floriñas espalladas por aquí e alá que
xuntiñas unhas coas outras enchen esa variada paleta colorida da natureza. Son
flores sinxelas, amarelas, brancas, azuis,... con arrecendo ou sen el...
As súas pétalas adiviñan os amores
ou desamores...
A miña ilusión non amaina e chega ao
seu grado máximo se o sol nos acompaña co seu manto de raios dourados.
Ningún comentario:
Publicar un comentario