Hai quen di que nunca se chega tarde a un amor… Ainda que sexa un amor deses imposibles…
Que sorte os que teñen o luxo de coincidir no momento certo e a maxia de conectar nun só instante... como nos pasou a nós...
E pode ser que te coñecese ainda a tempo...
A tempo de saber de ti, da túa existencia...
A tempo para extasiarme escoitándote cando me contas de ti...
A tempo para encherme de ti cada vez que te vexo...
A tempo para sentirte cada vez que me tocas ou rozas a miña pel...
A tempo para saborearte cada vez que me bicas... Esas poucas veces en que coincidimos no tempo e no espazo...
Todo iso non foi antes... eu non sei aínda por que os deuses non o permitiron...
So sei que foi agora... ainda a
tempo para namorarme de ti...
Ningún comentario:
Publicar un comentario