Un Hórreo Na Memoria

Daquil perdido Edén soio me queda,
na néboa da memoria, un hórreo.

Un mundo, ¡tan inorme!,
nas tépedas tardiñas do outono.
.....................................................
Brincaba a ser un home sin sabere
que era moi triste aquil meu xogo.
Todo pasóu. A vida
foi polo tempo dando tombos.

De todo me esquecín. Soio me lembro
daquil Edén, na sombra  daquil hórreo.
Celso Emilio Ferreiro