Vivir A Paixón No Amor

Nun post anterior falaba eu  sobre a paixón... Pois hoxe apetéceme volver sobre o tema...

Hai quen pensa que paixón é distinto de amor... Que estar apaixonado é moi diferente de estar namorado, de sentir amor por outra persoa... E eu pregúntome.... É así de verdade? Por qué non pode existir paixón no amor???

Eu négome a pensar que se eu amo ... Non poida sentir paixón... Se eu amo a alguén, quero que ese alguén sexa a miña paixón... De feito, eu así o creo e de feito así o sinto...

Hai quen di que a paixón é un anhelo desordenado e confuso, mentres que no amor todo é claro e organizado... Tamén hai quen pensa que a paixón é un impulso torpe, cego, que, se se refina, pode chegar a ser desexo... Pero que non pasa de aí, e que axiña escapa do noso control e é efímero...

Pois, aínda sendo así, eu quero todo iso... Anhelo, impulso, confusión, desexo... No amor todo vale e non hai que ficar parados... Hai que buscar sempre o mellor... E se iso supón unha revolución interior que trastoca todo o noso mundo anterior... Non debemos dubidar e temos que lanzarnos a vivir de cheo esa paixón, sen deixarnos acobardar por medos e recelos e moito menos por temer deixar atrás unha vida tranquila, sí, pero monótona...

Por iso se ti sentes paixón: Adiante! Lánzate a vivila!!!! Que como di o refrán: A vida son dous días!!!