domingo, 17 de marzo de 2024

Así Pasa O Tempo Esvaecéndose Sen Ti

E así pasa o tempo... O meu tempo... O noso tempo... 

Cada noite miña é unha noite repleta de soños

Chea de promesas que nunca se cumpriron,

De agasallos que nunca se ofreceron,

De aventuras que nunca sucederon,

De agarimos que nunca se deron,

De bicos que nunca se sentiron,

De escenas que se esfumaron co vento

E sentimentos que se esvaeceron co paso do tempo.

Cada noite, unha noite máis en que me aferro a ti,

Aínda que as túas mans non estean para suxeitarme

Nin os teus brazos para acollerme.

Cada noite unha ocasión máis de desvelos

Pronunciando o teu nome...

Ese nome xa inalcanzable para min...  

Mary Carmen

xoves, 29 de febreiro de 2024

Ti Sabes Que Es A Miña Inspiración

Sempre que escribo penso en ti... Ti es a miña inspiración... E  eu sei que o sabes. 

Seguro que cho di a túa alma saudosa de min. Esa alma xemelga coa miña que teima en soñarme e pensarme.

Seguro que tamén cho di o meu sorriso cada vez que te vexo ou escoito porque sabes que es ti quen o provoca.

Seguro que os teus brazos tamén o notan cando fas deles o lugar máis acolledor para o meu corpo trémulo.   

Mary Carmen

mércores, 14 de febreiro de 2024

Gustaríame Perderme Contigo Nese Lugar Máxico

Gustaríame perderme por aí... Contigo...

Sabes que te penso a cada momento...

Que es o meu todo...

Quixera que tomases a miña man,

Que non me soltases e me levases

A ese máxico lugar onde seríamos dous.

Mesmo xa teño o perfecto escenario

Onde compartir aquela botella de viño branco...

Ven raptarme... Non tardes!!!

Hoxe é o día... Imos???

Mary Carmen

xoves, 1 de febreiro de 2024

Lembra O Agarimo E A Melodía Dos Meus Aloumiños

Ti sabes que eu sempre vou estar para ti.

Cando, como en día pasados,

A tristura invada a túa alma

Acude a min... Non dubides: Chámame...

E ...se por casualidade tardo en contestar

Lembra eses poemas que escribín para ti...

Bota man deles e sentirás

O agarimo que neles se esconde

E que sabes é todo para ti.

Sentirás que desde esas palabras

Chegará ata ti a melodía dos meus aloumiños...

E con ele o meu calor que tanto che gusta.

Sentirálos na túa pel

Arrecendendo ao meu perfume

Escondido nas letras que forman as miñas verbas.

Se cadra non é moito...

Se cadra non é todo o que ti precisas e desexas..

Pero é canto, por agora, podo ofrecerche.

E sabes que sae da miña alma

Na que ti moras eternamente.

Mary Carmen

mércores, 3 de xaneiro de 2024

A Miña Panxoliña: Entre Anxos E Pastores

E antes de que rematen todas estas festas e celebracións quero deixarvos unha pequena panxoliña, sinxela... enteiramente miña... Desexo que vos guste!!!

Alá arriba nas alturas

Os Anxos cantando están.

Polos pastores procuran

Para a nova lles contar.

Que en Belén naceu un Neno

Fillo de Deus celestial!

Ide todos cedo a velo

E adouralo no portal.

A Virxe e San Xosé

Non paran de comentar

Que o seu fillo está nas pallas,

Vinde axiña pra o quentar!

Achegádevos pastores,

Vinde con gaita e pandeiro

A arrolar coas vosas voces

A este Neno churrusqueiro.

No berce alí deitadiño

Sen nadiña que vestir.

Encontraron O Meniño

Que a todos fará sorrir.

Tres Reis de Oriente chegaron

Para o Neno agasallar.

Moitas cousas lle deixaron

A este Meniño sen par.

E por se vos é máis doado escoitar e ver:::::

sábado, 30 de decembro de 2023

Desexos Dun Venturoso 2.024 Cheo De Sorrisos!

Dentro de moi poucas horas toca despedirnos dun ano para recibir outro. Os meus desexos de que 2.024 sexa venturoso e feliz!!!

Que os nosos días se enchan de felicidade e sorrisos compartidos con familiares e amigos de preto ou de lonxe! E que cada momento vivido sexa a oportunidade para crear lembranzas inesquecibles!!!

domingo, 24 de decembro de 2023

Feliz Nadal 2.023, Camelieiros e Amigos!

E de súpeto, como quen non quere a cousa, O Nadal asómase ao  mundo. Feliz Nadal!

E con el, o anhelo de que, cada día,  neste camiño que é a vida, chegue a nós o feitizo e agarimo destes días cheos de suspiros, Música, desexos, encontros e abrazos.

E velaquí Os Meus Desexos para Todos Vós, Amigos e Camelieiros.

xoves, 14 de decembro de 2023

Atrapada Na Tea De Araña E Maxia Dos Teus Bicos

 E velaquí continúo eu atrapada na tea de araña do último bico que nos demos...

Tantos e tantos eran os teus bicos neses nosos fugaces e doces encontros que nen era quen de contalos... Só sei que tremía por estar preto de ti..

Mais agora...Tan distante e lonxano...  Se algún día queres buscarme... Faino á tardiña e polos recunchos máis escondidos… 

Xa sabes que non son de estar exposta á luminosidade do día... Procúrame naquelas corredoiras sempre á beira do río por onde pescudamos a maxia dun amor tan intenso coma o noso...

Búscame nas notas máis tristes, e tamén suaves e doces, dalgunha daquelas nosas cancións que xuntos tantas veces entoamos... E que ficaron alí no noso recuncho... Á nosa espera...

Cántaas aló polo luscofusco ollando sempre cara algún bonito solpor sobre a ría. 

Esa ría que, ti sabes tan ben coma min, foi testemuña dos nosos encontros. E que alí, sonora e risoña, aínda está á nosa espera... 

IMOS???

venres, 3 de novembro de 2023

Soa, Sen Quen Dar O Millo A Comer

E velaiquí está ela... Preparada par dar de comer ás súas galiñas... Ben ... Tedes razón... Tamén hai un galo...

Pois... Resulta que... isto foi xa hai algún tempiño... Agora lá está ela... Co cestiño e o millo preparado para ser lanzado ao ar... Pero non hai ninguén á súa espera...

Os animaliños xa hai un tempiño que desapareceron do lugar... Se cadra en busca de mellores expectativas...

Agora... Ela... Fica alí, soíña... Sen quen dar o millo a comer...

 Ai!!! Cantas lembranzas gardará ela no seu maxín...!

Cantas conversas de xente...!  Simplemente pasando ata o Mercado para ver de comprar algún peixe ou legume para o xantar...

Quen sabe...? Se callar ela foi testemuña de conversas de amigos simplemente falando do seu día a día...

Se callar... Ela foi testemuña deses pequenos intres en que unha amizade está a piques de se transformar, devagar en algo máis...

Se callar ela foi testemuña dos seus encontros vespertinos... E de como cada un ansiaba un xesto... Ou poder escoitar aquelas palabras que suporían un máis alá que aquela relación de simple amizade...

Mais... A pesar das intensas olladas... Ese xesto nunca chegou a realizarse ...As verbas nunca foron pronunciadas... As mans non chegaron a tocarse...

E así andan agora... Cada un polo seu lado...

Tratando de encher o tempo da vida...

Ela con saudades desas conversas e algo máis...

E el... El... Añorando as mostras de cariño, as agarimosas palabras... Baixo o dominio e compañía dunha lamprea co consolo da sempiterna e universal Música que todo o tapa...