Ámote Pola Túa Tenrura, Porque Non Desistes Nin Deixas De Loitar

Ámote pola forma en que te achegaches a min e como quen non quere a cousa soubeches roubarme o corazón. 

E por ese xeito tan teu de saloucarme e estremecerme a alma.

Grazas por existir e por eses bonitos e intensos momentos cos que me agasallas.

Por eses teus abrazos que ás veces chegan así de súpeto e outros tan buscados pero sempre reconfortantes.

Polo teu ollar intenso no que me gusta mirarme e perderme dese xeito tolo que me invade cando estou preto de ti.

Por esas túas ganas e a túa ansia de amar.

Polos teus bicos tan ardentes e apaixonados que me levan a escaparme da miña realidade, da túa realidade, da nosa realidade.

Pola túa tenrura que me volve unha nena feliz E pola túa confianza cega en min.

Polo teu corazón tan nobre e ás veces un tanto inocente que dalgún xeito sempre busca a forma de brillar e que a pesar de todo nunca desiste nin deixa de loitar  para converter  en novas ilusións todos os impedimentos e derrotas.

Mary Carmen