E aquí estamos nós sempre á beira do camiño, sempre co sorriso nos beizos a mirarvos pasar.
Somos testemuñas do voso paso, ás
veces vivo e animado, ás veces canso e pausado.
Por iso non deixedes de ollar o noso
sorriso, sinónimo do noso alento incansable e tamén do noso soño, de momento
inalcanzable de poder, un día, deixar o noso posto de vixía e botar a andar
detrás vosa seguindo a estela deixada por tantos e tantos romeiros que canda nós pasades e poder chegar
un día a ese destino por todos sabido e cobizado:
Mary Carmen
