Cando Teñas Tempo Lémbrate De Min

 Se cadra, cando teñas tempo, ao mellor lémbraste de min e pasas a verme.

Se cadra tamén me podes invitar a un daqueles curtos que tanto nos gustaban aos dous... 

 Ao mellor ata finxes un pouco e podes dicirme que me botas de menos…

Ou, a lo menos, podes finxir que tés saudades de min…

E dicir que pensaches un pouco naqueles días, libre ti, nos que eras só para min…

Se cadra, cando teñas tempo, e te liberes un pouco das túas amarras, veñas onda min, platiquemos, e poidamos cantar, camiñar, beber un viño branco ben frío... ou facer algunha cousa divertida… 

 O caso sería saír desta rutina que nos abafa... Prisioneiro ti no teu cárcere...

Se cadra… Cando teñas tempo poderás lembrarte de que estou aquí…

Lémbrate de que eu existo… Non son un espellismo…

E tódolos días da miña vida vou estar á túa espera…

Pero non tardes demasiado… O frío está a chegar…

O inverno é mala compañía…

E a súa friaxe irá entumecendo os meus sentimentos por ti

E xa non serás importante para min… 

 Así que… Cando queiras… Ao teu albedrío… Cando teñas tempo,

Adícame uns minutiños…  Mais non te demores en demasía…

Se cadra… Cando te decates da miña ausencia de ti…

E veñas a min… Serei eu quen non dispoña de tempo para adicarche…

Se cadra a miña alma axiña tome costume de estar sen ti e un día, sen querer…

QUEN FIQUE AUSENTE... PERO ... DE TI … SEREI… EU…