Ás veces, atrevida,
Achégome ao precipicio!
Alí pousada, en nada penso,
Simplemente tomo alento
E respiro sen máis...
Pingas de auga sonoras
Divirten e mollan
A sequidade da rocha.
É tanta a beleza ao meu redor
Que moitas emocións
Afloran no meu interior.
Realidade e ficción
Xúntanse e, aliadas,
Nun tris tras
Lévanme da man
E fanme voar.
Mary Carmen
Ningún comentario:
Publicar un comentario