mércores, 20 de xaneiro de 2016

A Noite Caía Mansiña


A noite caía mansiña e sosegada,
A presenza da chuva facíase notar.
As últimas follas,                                   Das súas pólas escapadas,
Eran levadas     
E empurradas 
De acá para alá.
Só o noso banco, 
Triste e solitario,                 
Sabía da túa ausencia.
Só a miña alma, 
Ciumenta e saudosa,
Precisaba da túa presencia
Sempre tenra e amorosa.

Ningún comentario:

Publicar un comentario