martes, 24 de febreiro de 2015

Chove En Santiago Meu Doce Amor

Chove en Santiago
meu doce amor
camelia branca do ar                
brila entebrecida ao sol...                    
Federico García Lorca

xoves, 19 de febreiro de 2015

Lembranza E Saudade Do Teu Bico Xunto Ao Mar

Lembranza... Lembranza dun día 
De inverno.

De mañá chovía fortemente 
Na miña cidade                  
E saín vestida acorde co tempo.

Lembranza... Lembranza dun outro Lugar.
Ao chegar alí  o escenario era outro.
O sol estaba a lucir
Cómplice da miña aventura.

Lembranza... Lembranza daquel café.
Eu inqueda e nervosa á túa espera.
Tu tardabas e eu pensei que xa non chegabas.

Lembranza... Lembranza do móbil 
A sonar.
O teu rostro detrás do cristal
E a túa voz a me falar.
 
Lembranza... Lembranza dun agradable Paseo.
Ti protexes o meu corpo nun abrazo
E buscas o primeiro bico roubado.

 Saudade... Saudade da terraza 
Fronte ao río.
Os barcos a pasar debaixo da ponte
E nós nun amigable parolar.

Saudade... Saudade daquela viaxe no teu coche.
A ermida solitaria mirando cara ao mar,
As ondas contra as rochas fortemente a chocar
E ti agora sí o bico conseguiches roubar.
 
Ai aquel bico... O teu primeiro bico...
Ese mesmo que agora estando tan lonxe
No tempo e na distancia
Gardo comigo, o seu sabor doce,
Agardando calado na miña memoria.
 
Un día fantástico,
Que sempre ficará aquí comigo.
Un día, como xa che dixen 
Moitas veces,      
Por tantos motivos inesquecible.

 O teu primeiro bico e o mar...
Sempre o Mar.

xoves, 12 de febreiro de 2015

Días Con Capa De Neboeiro

Hai días en que todo é sol nas nosas vidas. Todo é luz, hai ledicia nos corazóns. 
Mais ás veces aparece diante de nós a branca capa do neboeiro.
     Pero non temos que ficar asustados nin paralizados. 
Sí, a néboa está aí, o ceo xa non é azul. A súa capa luminosa tornouse cincenta e gris.
Pero todo ten o seu encanto. E todos sabemos que é un simple cobertor para os días menos cálidos. Pouco a pouco o calor irá aparecendo e fará desaparecer a tristura morriñenta do noso horizonte.

sábado, 7 de febreiro de 2015

Praia Con Saudades Do Verán

Días de inverno,
Algodón frío a caer do ceo.
Tremor teimoso 
Que chega ata os ósos...
Chove, neva e tamén venta,
E alá, na praia,
Que soas están as areas!
Ninguén as quenta 
Co seu calor.                            
Ninguén as perturba co seu falar...
Apenas o sal do mar,
Ao chegar con estrondo onda elas,
Dálles algún sabor
Aos seus días tristeiros
E con saudade do verán.