xoves, 28 de marzo de 2013

La Saeta, Cantar Al Cristo De Los Gitanos

¡Oh, la saeta, el cantar
al Cristo de los gitanos,
siempre con sangre en las manos,
                                 siempre por desenclavar!                                  
                    ¡Cantar del pueblo andaluz,                      
que todas las primaveras
anda pidiendo escaleras
para subir a la cruz!
¡Cantar de la tierra mía,
que echa flores
al Jesús de la agonía,
y es la fe de mis mayores!
¡Oh, no eres tú mi cantar!
¡No puedo cantar, ni quiero
a ese Jesús del madero,
sino al que anduvo en el mar!
Antonio Machado


martes, 19 de marzo de 2013

Mitigar A Dor De Un Amigo!

Amigo Tony!
Eu sei da túa dor!
Eu sei da túa rebeldía contra a inxustiza da vida!
Eu sei da túa impotencia por non poder mudar nada!
Eu sei de esas palabras que tu escrebes para botar fora 
a dor que che corroe a alma!
“Apetece-me gritar de revolta.
Um grito d´alma que se ouve do outro lado do mundo!”
 E... Sí... As túas palabras chegan á miña alma
e un arrepío estremecedor recorre todo o meu corpo...
Un arrepío que eu quero hoxe unir ao teu grito...
Din por aí que a unión fai a forza... 
Poida ser que así, de esta maneira, 
estas palabras, que non son tan lindas como as túas, 
poidan mitigar un pouco a túa dor!
Quixera que non fosen só palabras, 
mas a distancia impide calquera outra mostra de afecto, comprensión e cariño... 
Mas ti xa sabes que tes todo iso. 
Por iso desde aquí, na distancia...
E en estes momentos tan tristes e difíciles para ti e a túa familia
Aquele Abraço Amigo Tony!

xoves, 14 de marzo de 2013

Vivir A Vida Con Alegría

Vive a vida sempre con alegría.... Leva un sorriso no teu rostro, porque sorrir é amar!
Por iso... Onde queira que te atopes, sorrí sempre e deixar as penas fuxir!!!

venres, 8 de marzo de 2013

Para ti Muller!

Daquelas que cantan as pombas e as flores
Todos din que teñen alma de muller;
Pois eu que n`as canto,Virxe da Paloma,
Ai!, de que a terei?
Rosalía de Castro (Follas Novas

mércores, 6 de marzo de 2013

A Igrexa Mariñeira

O sol axionllado aos pes de Cristo morto
reza unha lenta salve encol das lousas frías,
e as lampariñas tecen douradas letanías
de penumbras e luz, de fe e de recordo.

                           Unha vella labrega debulla o seu rosario;
seu rosario de días, de mágoas e de arelas. 
I o lume da alma súa antre o lume das velas
é luar aldeán vestidiño de branco.
                             Luís Amado Carballo