luns, 31 de decembro de 2012

Paz E Esperanza En Un Feliz 2013!

O tempo pasa, e xa temos aí o ano novo 2013  a petar na nosa porta. O tempo pasa e nós imos camiñando con el. E ao tempo que camiñamos, os nosos pasos van quedando atrás. Van ficando aí, no chan e van deixando as nosas pegadas ao pisar. Pegadas de todo aquilo que xa se foi, e que xa nunca máis volta...
Anonovo-camelia
Por iso, eu, Camelia Branca Do Ar, quero vos animar a mirar cara a diante, o futuro está á nosa espera: soños do que un día será realidade con cada día que nace.
Que en 2013 os nosos pasos nos acheguen e nos leven, con unha camelia no pelo ou na solapa, por camiños de paz e de esperanza.
CLICAR NA FRECHA NEGRA PARA ESCOITAR A MÚSICA DE ABBA: HAPPY NEW YEAR!

venres, 28 de decembro de 2012

A Alegría Reinou Por Uns Días

E xa había un tempo
en que a casa estaba practicamente solitaria...

E de repente e, pola Maxia do Nadal, voltou a estar chea de falas, de risos e gargalladas, de contos e anécdotas lembrando aqueles tempos en que vós, os catro fantásticos, erades aínda nenos...
E A alegría reinou de novo por uns días!!! 
Cris: Só nos faltaches ti!!!!!!!!!!!!!!!!!

luns, 24 de decembro de 2012

¡Xa É Nadal! ¡Feliz Nadal!

E xa está aquí de novo O Nadal, un momento doce e cheo de significado na vida de moita xente. En todo o universo, nacen, tamén unha vez máis, a esperanza de paz  e o soño da prosperidade.
CLICAR NA FOTO PARA VER UNHA PRESENTACIÓN DO NADAL
 
E eu, querería, que este día, en que parece que todos nos amamos, non fose somentes no 25 de Decembro. Eu querería que Nadal fose todos os días do ano. Días de axudar aos máis débiles, de estar cos pequenos, de mirar polos máis necesitados. E que todos os días do ano pudésemos ter un momento para ir plantando a semente da comprensión e  da tolerancia para así ir construíndo realmente unha terra en donde non existisen diferenzas e en que se puidesen salvar todos os obstáculos que separan as persoas, os pobos. Só así poderíamos entoar conxuntamente unha Panxoliña de PAZ. E xa nada máis, seguramente cada un de vós, amigos e lectores de  Camelia Branca Do Ar, teredes a vosa propia mensaxe, porque a verdadeira mensaxe é a que sae do noso corazón e chega ao corazón de aqueles que nos acompañan neste noso camiñar que é a vida. Nada, que ¡Xa é Nadal!,¡Feliz Nadal!

sábado, 22 de decembro de 2012

Nada É Para Sempre

E aínda que O Mundo tal e como o coñecemos non acabou onte, aínda que continúa aquí, o certo é que nada é para sempre... O mesmo que cando camiñamos na area e vamos deixando atrás as nosas pegadas... Pegadas efímeras, destinadas a durar só uns instantes... 
Outras pegadas de outras persoas farán que as nosas desaparezan, se oculten... Ou un vento, vento, ventiño mareiro, desfigurará o seu trazo... E como non, o mar co seu vai e ven... O mar, as ondas, a auga, nada deixarán do noso pasar, do noso pisar... Nada é para sempre!

sábado, 15 de decembro de 2012

Desexos De Ter Unha Vara Máxica

Ás veces, eu, desexaba poder ter unha variña máxica e poder facer maxia....
E así, doadamente, apenas con un so pase de maxia, poder arrombar as cousas dos meus, familiares e amigos...
E poder facer de unha vez, unha vida máis feliz para todos vós...
Con un truco de maxia, facer desaparecer todos os vosos problemas e disfrutar sabendo que sodes felices...
Poder ver a felicidade entrar de cheo por todos vós a dentro, e instalarse alí para nunca saír...
Mais, infelizmente, non son ningunha fada e non teño variña máxica...
Entón só podo deixar as miñas palabras e desexar todo o mellor para agora e sempre!!!!!!!!

mércores, 12 de decembro de 2012

Días De Ceos Azuis

E parece que o Nadal xa anda por aí...
E é nestas datas que nos decatamos tamén da difícil situación que estamos a pasar.
Miro ao meu redor e persoas que antes eran un axóuxere, agora están a se tornar pesimistas e fican desilusionadas e sen gañas de continuar a loitar no seu día a día...

E eu sempre lles digo que todo o mellor está por vir:
Días mellores que hoxe están aí, á nosa espera.

Días de ceos azuis que levarán para moi lonxe as nubes da tristura ...
Días de augas tranquilas e calmas que lavarán a desconfianza e deixarán apenas sorrisos nos nosos beizos. Sorrisos a aledar as nosas caras e a  iluminar os nosos corazóns!...
 

domingo, 9 de decembro de 2012

Tocar, Amar, Sentir Con Todos Os Sentidos

Cando amamos sentimos necesidade de ter perto de nós á persoa obxecto do noso amor.
Sentimos necesidade de poder abrazar, de poder tocar... Poder demostrar o noso afecto.
E é que a química, din, inflúe nunha relación, pero a física, indudablemente que tamén inflúe, e moito. 
Entón de aí esa nosa necesidade de se abrazar, de poder tocar fisicamente, de poder acariñar o cabelo, de poder facer un aloumiño, de rozar pele con pele... 
E é que é moi bo poder estar, xuntos, moi xuntos, corpo con corpo, notando o latexar do noso corazón ao ritmo do outro corazón... Oír a nosa respiración ao compás da outra respiración... 
En fin... Sentir con todos os sentidos e non só coa alma!!! 

mércores, 5 de decembro de 2012

Unha Luz Ilumina O Camiño

Sempre hai unha luz a iluminar o noso camiñar pola vida... Esa luz pode vir do noso interior . E poida que ás veces, a nosa luz fique sen forza, sen brillo... Mais non debemos desistir de continuar. Algo extraordinario pode acontecer: O bico de un fillo, as palabras de unha persoa amiga, o abrazo de un irmán, o amor de un esposo... Feitos estes marabillosos... E velaí a nosa luz unha vez máis resplandecente e refulxente! 


martes, 4 de decembro de 2012

Pensar, Sentir, Ser


Que o breve sexa de un longo pensar
Que o longo sexa de un curto sentir         
Que todo sexa leve de tal forma
que o tempo nunca leve.
Alice Ruiz

sábado, 1 de decembro de 2012

Saudades De Voar Sen Rumbo

Hoxe espertei ...
E as miñas ás non estaban comigo...

Busquei e busquei e non as atopei...
E o día todo pasei con saudades...
Saudades
daquel tempo en que podía voar
e ceo azul surcar
de un a outro confín, sen parar.

E agora, aquí aínda estou...
Con saudades
de voar e planear
sen rumbo
e xunto a ti chegar...

As miñas ás non aparecen,
entón eu,
cansa,                                    
nesta pedra sentei.
Aquí estou á túa espera, soa...
Será ela longa?
Ou virás axiña onda min?
Se así fora,
as saudades das miñas ás
non serían igual,
serían menos...
Pois ti...Ti xa es todo...
Non preciso de máis...