Valorizar Aos Amigos De Sempre

Hai días en que non temos claras as nosas ideas. Hai días en que os nosos sentimentos están encontrados... E non sabemos se continuar o noso camiñar ou desistir ...

E a cada día que pasa reafírmome mais na idea de aquel antigo dito: mais vale caer en graza que ser gracioso...

Hai persoas que se esforzan, que se preocupan polos demais e que pasan a vida sendo amables, tratando de agradar e facendo cousas polos outros... Ben, esas persoas están aí, e parece que son aceptadas...Mas entón, de repente, chega outra persoa e sen case facer nada consegue ser o centro de atención e levar todos os parabéns, os agradecementos, os bicos, os abrazos...

Aínda que quen os da sabe que é un ave de paso, que é alguén pasaxeiro e que non perdurará na súa vida... E é que ás veces somos inxustos coas persoas que nos mostran o seu cariño día a día e preferimos alguén momentáneo, preferimos a ilusión da novidade e consideramos aburridos aos de sempre, aos que darían todo e farían calquera cousa por nós ...

Pero con esa nosa actitude estamos a magoar eses amigos que ata aí estaban a carón de nós, que camiñaron sempre ombro con ombro ao pé de nós e que se senten feridos nos seus sentimentos e chegan a pensar que simplemente os queriamos ao noso lado mentres non había ninguén máis, pero que son descartados en canto aparece un novo compañeiro de xogos... E con esa forma de actuar pode chegar un momento en que as aves de paso xa non estean porque voaron a outros lares, a outros niños, e nós fiquemos sen a compañía de quen sí sempre estivo aí pero que nós espantamos e deixamos de lado apenas porque queriamos novidades nas nosas vidas...

Por iso temos que valorizar ás persoas do noso día a día e facer que se sintan estimados e apreciados, que non teñan sentimentos encontrados e que non queiran tamén eles escapar de arredor de nós...

Aínda que na verdade ninguén pode mandar nos sentimentos dos demais, cada un é dono de si...

Como ben di Adele: I Can´t Make You Love Me