venres, 16 de marzo de 2012

Camelia Branca Do Ar: Un Ano De Vida

E así como quen non quere a cousa este blogue Camelia Branca do Ar xa ten un ano de vida...
Empezamos case “por obrigación”,  pois crear un blogue, era unha das tarefas de un curso de informática que eu estaba a realizar daquela...
Lembro que enseguida souben o nome que eu lle ía poñer: Camelia Branca do Ar, porque sempre  me gustou moito esta expresión, que como xa expliquei no seu día é un dos versos do poema: “Madrigal á cibdá de Santiago”, un dos poemas en galego de Federico García Lorca...
García Lorca... Precisamente él, un dos meus poetas preferidos, foi o protagonista do primeiro post... Un post, case de proba, moi sinxelo, sobre a vida e obra do gran Federico.
Lembro que, como era un blog de prácticas, eu non tiña falado del con ninguén... Só sabían da súa existencia as persoas encargadas do curso, e Ramón, que me axudaba cos meus problemas cibernéticos...
Pero un bo dia o meu amigo Tony Madureira “descubriu” a súa existencia... Él, Tony, foi o primeiro seguidor, e tamén a primeira persoa en deixar o seu comentario... E así, eu era a única persoa do curso cuxo blogue tiña seguidores e persoas a comentar...
Isto animoume a querer facer cousas mellores e diferentes... E tamén me animou a seguir publicando despois do curso, algo que non estaba na miña mente en un principio, nin por asomo...
E así pouquiño a pouco fóronse agregando outros seguidores, novos lectores... E chegamos ao día de hoxe con máis de 14.630 visitas... Algo que non podo máis que agradecer a todos: Moitas grazas polas vosas visitas...

 E unha mención destacada para os meus amigos portugueses que deixan case sempre os seus comentarios, a todos muito obrigada, e unha mención especial para o meu amigo Tony Madureira, polas súas visitas, as súas palabras, e en definitiva por ter chegado ata aquí: o noso primeiro aniversario!!!
MOITAS GRAZAS A TODOS!!!!!!!!!!!!!

4 comentarios:

  1. Muitos parabéns Camélia Branca do Ar!

    ResponderEliminar
  2. Olá Tony!!!
    Já sabes nada para agradecer...
    Tu é que mereces...
    Pois por ti é que o blogue continua ainda por cá a publicar...
    Muito obrigada a ti...
    Mary

    ResponderEliminar