xoves, 1 de decembro de 2011

Unha Nena Chea de Soños

Había unha vez unha nena de aldea chea de soños... Esa nena vivía feliz, mais sempre tiña curiosidade por saber máis e máis... Nunca ficaba contenta, sempre quería saber máis...
Felizmente, na súa vida, cruzáronse persoas maravillosas que a axudaron a que todas as súas ansias se cumpliran, se fixeran realidade...
Cando se trasladaba a Pontevedra, coa súa nai mercar algo, ela , a través das ventás do trolebús, sempre ollaba unha bonita casa cun xardín donde xogaba, soa, unha rapaza... E a nosa nena soñaba que era a súa amiga e que podía xogar naquel maravilloso xardín... E sabedes unha cousa?? A nena da nosa historia chegou a ser a mellor amiga da rapaza solitaria...
 Ai, a miña amiga Chus!!! Cantos pinchacarneiros e reviravoltas temos dado naquel céspede tan coidado, .... E as merendas....
 E a nena da nosa historia tivo profesoras estupendas que non só lle ensinaron as ciencias do saber, senón que tamén cultivaron a súa voz para ela ainda hoxe cantar como canta... Desenvolveron as súas dotes interpretativas, tentando sacala daquela súa timidez enfermiza... En fin... Ela admiraba tanto estas súas profesoras que ela desexaba algún día poder ser como elas... 
E... Claro... Conseguiuno... E agora... Ela chegou a ser, segundo os seus alumnos, "a mellor profesora do mundo"... Só porque ela fai o mesmo que ela ollou facer... Ela canta, baila, dramatiza... E mesmo "Bloguea"....
Mais todo isto non seria posible sen algo primordial que alguén tamén lle ensinou: Todo o que fagas, faino cun sorriso iluminando a tua cara... Un sorriso consigue maravillas!!!

17 comentarios:

  1. Profe se te reconoce muy bien ,practicamente no as cambiado nada.

    ResponderEliminar
  2. Ay Lauriña... Muchas gracias!!
    Si fuera verdad...!!
    Pero el tiempo pasa... Y la vida sigue... :-))

    Un biquiño
    Mary Carmen

    ResponderEliminar
  3. Gosto da foto!
    E já com o mapa de Portugal atrás!

    ResponderEliminar
  4. Yo también tengo una foto con el mapa detrás.
    Tiempos duros pero felices...
    ¿Te acuerdas de la leche en polvo que tomabamos a la hora del recreo?

    ResponderEliminar
  5. Creo que somos muchos los que tenemos la foto con el mapa.
    Me gustó mucho la historia.

    ResponderEliminar
  6. Olá Nelson!
    Muito obrigada pela sua presença no blog!
    A verdade que de munina ainda não sabia que gostaria tanto de Portugal e dos meus amigos portugueses!

    ResponderEliminar
  7. Hola Adolfina y Teresa!
    Veo que más o menos compartimos la misma historia!
    A mí no me gustaba nada la leche en polvo!
    Muchas gracias por vuestras palabras!

    ResponderEliminar
  8. Profe,que guapa eras,y que guapa eres ,me gustaría que cuando fuera mayor tubiera recuerdos como fotos en el colegio.

    ResponderEliminar
  9. Olá Tony Madureira!
    Muito lindo...
    Muito obrigada pelas tuas sempre lindas palavras!
    "Eles não sabem que o sonho
    é uma constante da vida..."
    Achei esta música para quem quiser escutar:

    http://www.youtube.com/watch?v=9r6FqT7F1s0&feature=related

    ResponderEliminar
  10. Hola Isabel!
    Muchas gracias...
    Yo creo que a este paso que vamos, con tantas cosas que estamos publicando en el blog, vas a poder tener muchos recuerdos de tu paso por el colegio!

    Un besiño
    Mary Carmen

    ResponderEliminar
  11. Olá João!!
    Eu não vou deixar de sonhar...
    É claro!!
    Abraço
    Mary Carmen

    ResponderEliminar
  12. Yo no conoci a mi super profe de pequeña pero se q ahora es una gran persona y se merece lo mejor del mundo tanto como profe y como persona.
    Ella es una persona con gran corazon y siempre esta en lo buenos momentos y en los malos.
    TE QUIERO MUCHISIMO PROFE!!!!!

    ResponderEliminar
  13. De Sabela M., Maruxa e Iria C. 6ºA BICOS!!!!21 de decembro de 2011, 13:30

    Profe, sempre nos pareceches unha boa persoa e para nos seguiralo sendo,botámoste moito de menos no instituto e tamén os traballos que facíamos xuntoS. Esperamos que os reis veñan moi cargados de agasallos, polo teu esforzo ao aprendernos e ao enseñarnos moitas cousas.ESTAMOS AGRADECIDOS.
    Con cariño...
    Risos...

    ResponderEliminar
  14. Hola Nerea!!
    Yo sí que te conocí de pequeñita!! Tenías apenas 3 años... y aunque yo no era tu profe entonces ya te tenía un cariño especial... Y seguí tu evolución en el cole hasta que , por fin, y por casualidad también sí que llegué a ser tu profe... Y después pasaron todas esas cosas que tú y yo sabemos y que nos unieron tanto!!!
    Y ahora espero poder seguir sabiendo de ti y de tus éxitos!! Porque tú eres toda una campeona en la gimnasia y en la vida...
    Tú continúa en la lucha, siempre con esa tu sonrisa maravilosa...
    Moitos bicos e risos
    tu profe que te quiere
    Mary

    ResponderEliminar
  15. Ola sabela M, Maruxa e Iria C!!!
    Eu tamén teños moitas saudades de todos vós!!
    O mellor é que sempre nos quedará na lembranza todo aquilo que pasamos xuntos,traballos e momentos tan bonitos...!!
    Moitos agasallos tamén para vós que merecedes todo o mellor que a vida nos pode ofrecer!
    Un pracer volver a saber de vós...
    E xa sabedes que eu sempre estou aquí e que podedes contar comigo para todo o que precisedes!!
    Moitos bicos e risos da vosa profe
    Mary

    ResponderEliminar