domingo, 20 de novembro de 2011

Camiñar: Sós?... Ou... En Compañía?

Hai ocasións na nosa vida en que parece que temos que camiñar sós... Sen ninguén ao noso lado...
Às veces, mesmo somos nós a buscar o estarmos en soidade... E case non sentimos nada....
Só estamos aí, sós,  cos nosos pensamentos... A continuar camiñando...
Apenas contemplando a paisaxe outonal que nos rodea e no que queremos mergullarnos...
Todo ten o seu encanto...
Outras, en cambio, buscamos con afán os nosos amigos... Queremos telos moi perto...
E entón, no noso ceo, non hai nen unha soa nube gris... Todo é azul... Ou... Azul e branco... Ou só branco!!
Un branco tan branco que non hai lugar para ningún pensamento negativo... Todo está ben!!
E continuamos a percorrer o noso camiño... Mas agora co corazón palpitando de alegría no noso peito...
Ese é o poder máxico dos amigos!!

4 comentarios:

  1. Hombre... yo prefiero estar siempre acompañada!
    Pero tienes razón, que a veces también viene bien estar sola, aunque sea unos momentos!

    ResponderEliminar
  2. … E quando a minha solidão serve de companhia?! Eu tenho a coragem de me enfrentar…

    ResponderEliminar
  3. Olá Tony Madureira!!!
    Pois... Sim...
    Muitas vezes a solidão serve da companhia...
    Há que ter a coragem de se enfrentar... O que às vezes não é fácil...
    É que não há nada melhor que a mágica dos amigos!!!

    Abraços
    Mary Carmen

    ResponderEliminar
  4. Hola Adolfina,
    a veces, solo a veces, disfrutar de unos momentos de soledad hace bien al cuerpo y al espíritu...

    ResponderEliminar