xoves, 24 de novembro de 2011

A Beleza Sae Ao Meu Encontro

Eu non podo ficar quieta... Eu preciso de camiñar... O meu corpo pide movemento... Entón, saio da casa e vou por aí... A procurar esquecer... A procurar non pensar en nada...
E é entón cando a beleza do que me rodea sae ao meu encontro... E é entón cando me decato do bonito que é ver o sol nacer na brillante alborada... Ver as augas dos ríos correr, calmas ou  bravas, debaixo das pontes sobre as que paso...
 Escoitar os paxaros nas árbores arrolar... E alá polo luscofusco, ollar o sol escapar polo horizonte, nun doce e lento solpor... 
E é entón que sinto que quero vivir... E escollo vivir... Vivir en harmonía con todo o que está perto de min...    E escollo amar a persoas que me amen... E escollo ter amigos de verdade... E agora que o penso... Penso que escollín con xeito... Creo que a miña escolla foi atinada!!       
                                              

4 comentarios:

  1. Ao longo da vida vai se aprendendo. Quanto menos tempo se desperdiça... mais coisas podemos fazer...

    ResponderEliminar
  2. Olá Tony Madureira!!!
    Tens muita razão ... Ao longo da vida vai-se aprendendo...
    E eu gosto de fazer tantas coisas ... Que não sei se darei feito...
    Mas como gosto de todas elas não sei o que deixar atrás...
    Mas... Eu acho que não vou deixar nada atrás...
    Pelo de agora...

    Tony!!! Mais uma vez muito obrigada pela tua visita e as tuas palavras no blogue!!!
    Aquele abraço!!!
    Mary Carmen

    ResponderEliminar
  3. Como a entendo!
    Aproveitar a vida e de preferência junto daqueles que mais gostamos!
    Abraço Carmen!
    :))

    ResponderEliminar
  4. Olá Jose Luis!
    A vida não faz sentido se não podemos
    vive-la junto daqueles que mais gostamos!
    Obrigada pela visita e pelas palavras!
    Abraço
    Mary Carmen

    ResponderEliminar