Xa fai moito tempo, alguén dixo que a nosa vida é un camiño... Eu, que adoro camiñar, estou completamente de acordo con esa definición...
A vida é un camiño que cada un ten que percorrer...
Nel, podemos atopar rectas, curvas, subidas, baixadas, sendas fáciles e outras non tanto...
Nese camiño temos que estar preparados para todo o que poida acontecer... Adversidades, situacións inesperadas, problemas que requiren de toda a nosa atención, e que, se cadra, impídennos disfrutar de todo a beleza que nos rodea...
Mas non podemos deter a marcha... Precisamos de continuar... Nunca debemos desistir, nin tirar a toalla...
Sabemos que a nosa meta está a nos agardar... E que os nosos soños teñen que pasar a ser realidades...
Non podemos perder o tren da vida... E tampouco queremos quedar no vagón de cola...
Por iso, aínda que no teu ceo, agora brille un sol radiante de esplendor, non deixes o paraugas do teu sorriso atrás... Nunca se sabe cando a nube das dificultades vai aparecer para descargar sobre ti...